عزاداری در اسارت
تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۴۹۵۹۲
«صدام دستور داده بود، در کشور عراق اگر دستی برای عزاداری امام حسین(ع) بالا رفت، تا به سینه نخورده حکمش اعدام است. با کمال بیشرمی میگفتند، حسین از ما بود ما او را کشتیم و اگر قرار است عزاداری کنیم خودمان برایش عزاداری میکنیم.»
به گزارش ایسنا، هادی محمدپور گنجی، آزاده دوران دفاع مقدس، در روزنامه ایران نوشت: «سال ۱۳۵۹ حدود یک ماه بعد از شروع جنگ تحمیلی از شهر بابل به عنوان بسیجی عازم جبهههای حق علیه باطل شدم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
غروب روزی که به اسارت گرفته شدم، هوا تاریک شده بود. نیروهای عراقی با دو جنازه از سربازان خودشان و من به عنوان اسیر به پشت جبهه رسیدیم. از آنها آب خواستم برای وضو. گفتند آب نیست. روی زمین مرطوب تیمم کردم و گفتم: خدایا خودت قبول کن! بعد هم در آن صحرا و هوای تاریک شروع به نماز خواندن کردمو تا خواستم تکبیر نماز را بگویم، نیروهای عراقی با سلاح و آمادهباش به شکل دایره اطراف مرا گرفتند! نماز مغرب را خواندم و بلند شدم برای نماز عشا که گفتند: بعداً! ولی من توجه نکردم نماز عشا را هم خواندم. نکته مهم و قابل توجه این که تنها نمازی که تا الان برای من به یادگار مانده و با هیچ نمازی هم عوض نمیکنم، همین نماز است. بدون ترس از نیروهای مسلح عراقی، فقط و فقط توجهام به خدا بود. خودم از این نماز با عنوان نماز عشق، نماز وداع و ... یاد میکنم.
نماز تنها عبادتی است که باید در هر شرایط اقامه شود و روز قیامت اول از نماز میپرسند بعدا اعمال دیگر. امیرالمؤمنین علی(ع) در سختترین شرایط جنگ نماز اول وقت را فراموش نکرد. در ماه محرم هستیم و خوب است این را هم بگویم که امام حسین(ع) در آن شرایط سخت روز عاشورا اول وقت به نماز میایستد و یارانش در نماز به شهادت میرسند.
عزاداری در اسارت
سال دوم اسارت بود. ماه محرم نزدیک میشد. عاشقان امام حسین(ع) هر چه در محفوظات خود داشتند از اشعار و نوحه در کف اخلاص گذاشتند و به همدیگر انتقال دادند و در اسارت هم، دست از عزاداری سرور و سالار شهیدان بر نداشتند و عشق و محبت خودشان را به اهل بیت پیامبر(ص) نشان دادند. در این میان من هم به سهم خود در برگزاری مراسم عزاداری ابا عبدالله الحسین(ع) در اردوگاه شرکت داشتم.
شب اول محرم مراسم عزاداری و نوحهخوانی شروع شده بود که صدای سینهزدن بچهها از آسایشگاه به حیاط و اتاق فرماندهی رسید. چند لحظه بعد تعداد زیادی از سربازان عراقی به همراه فرمانده اردوگاه آمدند و سؤال کردند چه کار میکنید؟ گفتیم عزاداری میکنیم. گفتند چرا عزاداری میکنید؟ یکی از برادران آزاده گفت: مسلمانیم، شیعه هستیم. دیگری گفت: از کودکی عزاداری میکردیم و این سنت ما ایرانیهاست. اسیر دیگری گفت: بر اساس قرآن و روایات، عشق و محبت خودمان را به اهل بیت پیامبر(ص) نشان میدهیم و دیگری گفت: عزاداری برای امام حسین(ع) ثواب و پاداش دارد. فرمانده عراقی با تکبر چند بار پشت سر هم گفت: هر کس ثواب میخواهد بیاید بیرون!
تعداد زیادی از بچهها داوطلب شدند و رفتند بیرون. این اقدام بچهها موجب تعجب فرمانده عراقی شد و گفت: دیگر بس است! ناگفته نماند، آزادههایی که بیرون رفته بودند، بردند حسابی با کابل از آنان پذیرایی کردند.
از آن پس عزاداری ممنوع شد. چون صدام دستور داده بود، در کشور عراق اگر دستی برای عزاداری امام حسین(ع) بالا رفت، تا به سینه نخورده حکمش اعدام است. با کمال بیشرمی میگفتند، حسین از ما بود ما او را کشتیم و اگر قرار است عزاداری کنیم خودمان برایش عزاداری میکنیم. لازم نیست شما عزاداری کنید!»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: عزاداری محرم امام حسین ع
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۴۹۵۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ارادهای قوی برای ادای نماز + فیلم
خاطره ای عبرت آموز از استاد قرائتی ببینید در مورد اراده برای ادای نماز که در سفرش به اندونزی تجربه کرده بود.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی باشگاه خبرنگاران جوان فیلم و صوت فیلم و صوت